سنتز کامپوزیت و نانو کامپوزیت پلی تیوفن و fe2 o3 بااستفاده از پایدار کننده های pvpو dbsna در محیط آبی و غیر آبی و بررسی ساختمان شیمیایی و شکل شناسی محصول جهت جداسازی یون آرسنیک

پلی تیوفن و نانوکامپوزیت های آن با پلیمریزاسیون اکسایشی شیمیایی مونومر تیوفن و با استفاده ازکلریدآهن (iii) به عنوان اکسیدانت و پلی وینیل پیرولیدون و سدیم دو دسیل بنزن سولفونات به عنوان پایدار کننده در محیط آبی و آبی/غیر آبی تهیه شده است. پلی تیوفن و نانوکامپوزیت های آن از نظر مورفولوژی و ساختار شیمیایی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem)، طیف مادون قرمزفوریر(ftir) وپراش اشعه ایکس(xrd) تعیین ویژگی شده است. میکروسکوپ الکترونی روبشی محصولات، مورفولوژی سطحی متفاوتی را درحضور پلی وینیل پیرولیدون و سدیم دو دسیل بنزن سولفونات ونانو ذره اکسید آهن نشان داده اند. ساختمان شیمیایی محصولات با استفاده از طیف سنج مادون قرمز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد، شدت پیک ها به نوع پایدارکننده بستگی دارد. ماهیت کریستالی نانوکامپوزیت های پلی تیوفن از روی آنالیز xrd بررسی شده است. پیک های اضافی در منحنی xrd ، وجودنانو ذره اکسید آهن را در شبکه ی پلیمری نانوکامپوزیت های پلی تیوفن نشان می دهد. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی های جذب پلی تیوفن و نانو کامپوزیت های آن در حذف یون آرسنیک (iii) در محیط آبی است. حضور پایدارکننده، جذب یون آرسنیک (iii) را با تغییر در مورفولوژی سطحی نانو کامپوزیت های پلی تیوفن بهبود می بخشد. جذب یون آرسنیک (iii) در سیستم ناپیوسته مورد بررسی قرار گرفته است و شرایط بهینه جذب،6 ph=، مقدار جاذب 0.2گرم و زمان تماس کمتر از 45دقیقه است. از تطابق داده ها به خطوط ایزوترم جذب و معادلات سینتیک نشان می دهد که از میان معادلات ذکر شده، معادله لانگمویرو معادله شبه درجه دوم تطابق بهتری با داده ها را نشان داده اند، بنابراین مدل های مناسب تری برای جذب یون آرسنیک (iii)توسط نانو ذرات پلی تیوفن هستند.